De vraag lijkt zo eenvoudig, maar is o zo gecompliceerd.
Maar ik ben ik en ik mag er zijn, dat heb ik ondertussen wel geleerd.

Ik mag weten waar ik vandaan kom en wat dat met mij heeft gedaan.
Ik mag mijn geschiedenis aankijken en ondertussen op eigen benen staan.
Ik mag stevig staan op een eigen plekje op deze aarde.
Dat mag ik, want ook ik ben van waarde.

Ik mag grenzen stellen en ik mag er overheen als ik dat wil.
Een stapje terug mag ook of gewoon tot hier en niet verder, even stil.
Stil staan en overdenken maar vooral voelen, voelen diep van binnen.
En zo mezelf laag voor laag ontginnen.

Mijn grenzen staan niet vast, net zo min als de plek waar ik mijn voeten zet.
Antwoorden heb ik wellicht niet maar diep van binnen weet ik hét.
Dat ik mag meedeinen op de golven van het leven.
Soms pijnlijk, dan weer fantastisch, soms voor langere tijd dan weer voor even.

Grotere en kleinere processen van transformeren.
Ik doe het al, ik hoef het niet te leren.
De natuurlijke processen vinden voortgang, dag en nacht.
Keuzes maken, dat wordt er van mij verwacht.

Keuzes maken vanuit mijn diepste gevoel.
Van daaruit vertellen wat ik bedoel.
Opkomen voor wie ik ben en wie ik mag zijn.
Vertrouwen hebben in mezelf, dan krijgt de ander vertrouwen in mij.